Fifty Shades of Onbekendheid
Als één van de eersten verslond ik de boeken, toen deze uitkwamen. En, in tegenstelling tot nu, leek er zo’n acht jaar geleden nog enigszins een taboe op te rusten. Een erotische roman, waarin bovendien een bijzondere vorm van seksualiteit tot in detail beschreven werd. Nee, niet iets waar je het over had tijdens een gezellige familieborrel. Voor degenen die niet bekend is met boeken – wat me onwaarschijnlijk lijkt, maar goed – de triologie beschrijft de bijzondere relatie tussen een jonge, rijke zakenman en een net afgestudeerde jongedame. Waar hij alleen intimiteit lijkt te kunnen ervaren op een seksuele manier waarin BDSM centraal staat, is voor haar seks nog een onbekend terrein. Gaandeweg vinden de twee elkaar in een middenweg.
Mooi beschreven, er zit een verhaal in. Ook de opvolgende delen las ik in één ruk uit. Toen vervolgens de verfilmingen in de bioscopen kwamen, raakte ik even in dubio. Wilde ik deze gaan zien? De hoofdrolspelers hadden in mijn hoofd een eigen personage gekregen, van hun seksuele escapades had ik in mijn eigen beeld gevormd in mijn fantasie, en bovendien, was het zien van de lichtelijke martelingen wel zo geestverruimend als ik voor ogen had? Uiteraard was het niet moeilijk om me over te halen, dus ja, ook ik zat vol spanning in de bioscoopzalen. En ik mag zeggen dat ik deze niet teleurgesteld verliet.
Dus, om even terug te gaan naar afgelopen weken, ik was in mijn nopjes. Manlief kende de titels uiteraard, van horen zeggen, maar had de films nog nooit gezien. Samen hebben we de films bekeken, tot het einde toe. Wat voor ons bijzonder is, aangezien ik het einde van de film meestal niet haal, omdat ik knikkebollend op de bank zit. En ja, het bracht wat teweeg. Natuurlijk werden er vragen gesteld of we deze vorm van seksualiteit opwindend zouden vinden. „Wil je dat ik jou ook af ga slaan?” was de niet al te subtiele vraag van manlief. Hier heb ik over nagedacht. Zou ik daar opgewonden van worden? Doen al die leren en ijzeren gevallen, bedoeld om iemand te pijnigen, mij iets? Ik kan er geen antwoord op geven. Waarschijnlijk ben ik te weinig bekend met de gedachtegang achter BDSM, om hier daadwerkelijk iets van te vinden. Bovendien zijn er zo ontzettend veel vormen van, dat het lastig is om hier een genuanceerde mening over te vormen.
Gezien de vele SM-clubs die er zijn is er interesse voor, dus ik ga ervan uit dat er iets opwindends is aan deze vorm. Wat ik wel uit de boeken en films heb kunnen halen, is het gevoel van veiligheid dat je kunt ervaren binnen BDSM, door je juist over te geven, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. En dat trekt mijn interesse dan weer wel. Hoe heerlijk zou het zijn om eens eindelijk zelf niet na te hoeven denken, in het drukke dagelijkse leven waarbij je continu geacht wordt overal over na te denken. Wat eten we vanavond, wat geef ik de kinderen op hun brood mee naar school, wanneer is de badkamer voor het laatst gepoetst, wanneer moet de auto een APK? Daar hebben manlief en ik het dan ook uitgebreid gehad. En hoewel ik heel gemakkelijk kan zeggen dat het me heerlijk lijkt dat hij voor me bepaalt wat er gebeurt, zorgt dat ik veilig ben en bovendien zorgt voor genot voor ons beiden, is dat voor hem natuurlijk wel een ommezwaai.
Maar goed, deze ‘controlfreak’ gaat het doen. Ik ga me overgeven. Sterker nog, we hebben de website van Dina’s flink doorgespit om iets passends te vinden. En we zijn eruit. Hoewel we natuurlijk echt wel eens geëxperimenteerd hebben met ‘fluffy’ handboeien van de kermis, gaan we nu voor het serieuzere werk. De ‘Keep Still – Bed Restraints’ ligt in ons winkelmandje. Ik ben benieuwd…
- Little Miss Nosey
P.S. Volg ze ook op Facebook!
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.
Hulp nodig?
Neem contact met ons op
