Valentijns stress
Valentijnsdag, god, ja dat komt er weer aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook tot de groep van ‘commercieel geneuzel’ behoor. Hoezo moet dit op een bepaalde dag gedaan worden, en hoezo moet er opeens in elke winkel een doosje met bonbons in hartvorm te verkrijgen zijn? Inderdaad, de liefde moet je elke dag vieren en niet perse op 14 februari.
Enfin, ik krijg het er altijd Spaans benauwd van. Dit stamt al uit de tijd van de puberteit dat ik nog naar de middelbare school ging. Hoe gênant was het wanneer je vriendinnen een anonieme kaart ontvingen in hun kluisje, en mijn kluisje angstvallig leeg bleef. En dat je dan bij thuiskomst een (achteraf heel bewonderenswaardige, maar op dat moment vooral zeer ongewilde) liefdesbrief vond van de jongen uit de straat waar je een hekel aan had. Echt niet dat dit gedeeld werd met de vriendinnen, want schaamtevol.
Later, in de beginperiode van de ‘verkeringstijd’, werden de verwachtingen weer op de proef gesteld. Natuurlijk, met zijn lievelingsluchtje schoot je altijd raak. Maar was dit niet te voor de hand liggend? Zou hij niet op me afknappen zo, dat ik niets originelers kon bedenken? En hoe verplicht was ik om de gekregen ketting van vriendjelief te dragen, die ik eigenlijk afschuwelijk lelijk vond? Kortom, twijfels en onduidelijkheden ten over.
Een paar jaar geleden (lees: zo’n vijf jaar geleden) waren manlief en ik er allebei wel klaar mee en spraken we met elkaar af dat we niet meer mee zouden doen aan Valentijnsdag. Uit protest zouden we dan een week van tevoren samen uit eten gaan, lekker recalcitrant. Mooi voornemen, en het etentje is geen probleem. Maar helaas tot op heden zorgt Valentijnsdag, ondanks dit mooie plan, toch elk jaar nog voor stress. Elk jaar slaat de twijfel opnieuw toe en voel ik ergens druk om toch mee te gaan in het ‘commerciële geneuzel’. Want zou manlief iets doen? Staat hij dadelijk met een bos bloemen voor de deur, of dus zo’n doos chocolaatjes. Dan kan ik natuurlijk niet achterblijven, ook al vind ik het onnodig ergens.
Maar wat moet je dan doen? Want een mooie kaart met lieve boodschap, weegt dat wel op tegen een dure bos bloemen van de luxe bloemist? Bovendien, Valentijnsdag valt dit jaar op een maandag, dus hoe onhandig is dat? Kaarten worden niet eens bezorgd op maandag, dus dan zou ik ‘m zelf in de brievenbus moeten leggen. Beetje jammer dit.
Toch ben ik er voor dit jaar voor mezelf uitgekomen. Ik heb besloten niet mee te gaan in de commercie, maar datgene wat manlief het liefste ziet in te zetten. Slechts een groot lint hoef ik hiervoor aan te schaffen, wat sfeer te creëren op de slaapkamer, de speeldoos gevuld met toys van DiNa’s bij de hand en manlief is vast meer dan tevreden. Nu moet ik er alleen nog achter zien te komen hoe ik mijzelf kan inpakken met lint en grote strik op bed, maar dat oefenen we gewoon nog even.Valentijnsdag kan voor ons in ieder geval niet meer stuk!
Oh, en mocht je nog inspiratie zoeken voor leuke Valentijnscadeaus en eens wat minder cliché met een bos bloemen of doos chocolaatjes bij je geliefde willen aankomen, kijk dan eens op de site van de dames van DiNa’s! Ze hebben leuke Valentijnaanbiedingen.
Veel succes!
Liefs,
Little Miss Nosey
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.
Hulp nodig?
Neem contact met ons op
