Rust, reinheid en regelmaat

Rust, reinheid en regelmaat Kennen jullie dat? Dat je dagen 24 uur hebben, maar dat je er eigenlijk 32 nodig hebt per dag? Nou, ik dus ook. En dat gevoel heb ik inmiddels al een week of drie. Het huis staat op z’n kop, de wasmanden scheuren bijna uit van ellende en mijn agenda lijkt net een script voor een film. Nu alles weer naar het ‘oude normaal’ lijkt te gaan, worden afspraken en etentjes ingehaald, sociale gelegenheden uitgebreid en lijkt alles waar we stiekem toch wel blij mee waren in de corona-tijd weer veel te snel vergeten. Zo ook mijn voornemen om mijn agenda niet te vol te plannen. Want eigenlijk was het wel fijn zo die avondjes rust op de bank, gedachteloos voor de televisie. Nu sta ik woensdagavond om 21.00 uur nog een was weg te vouwen, die ik eigenlijk ’s middags normaliter al klaar had, puur en alleen omdat ik zo nodig wilde gaan lunchen met een vriendin, die ik eigenlijk de dag ervoor ook al gezien had.

Enfin, we hebben er blijkbaar behoefte aan zullen we maar zeggen. Daar bovenop komt voor mij persoonlijk nog dat ik een carrièreswitch heb gemaakt, waardoor er een einde is gekomen aan het thuiswerktijdperk én is het tot overmaat van ramp momenteel meivakantie. Tel op je winst. Kortom, ik kan u vertellen dat het inmiddels 01.15 uur is als ik deze blog aan het schrijven ben, dus als de toon wat slaperig en kortaf is, dat verklaart wellicht het een en ander. De vorige blog is er, schandalig genoeg, bij ingeschoten. De combinatie van hierboven genoemde zaken zorgden ervoor dat ik weer mijn ritme – of überhaupt een ritme – moest terugvinden.

En ook manlief heeft dit helaas moeten doorstaan. Waar voorheen tijdens drukkere periodes de ‘vluggertjes’ vakkundig tussen de soep en de aardappelen bij wijzen van spreken ingepland werden, was zelfs daar in mijn hoofd geen tijd voor. Het bed werd even gebombardeerd tot ‘hier-uitsluitend-rust-plek’, de keukentafel was niet ‘berijdbaar’ door de vetplekken van de ontelbare ovenschotels en opwarmmaaltijden van de avonden ervoor en de bank is eigenlijk voornamelijk gebruikt als trampoline door de kids de laatste weken.

Maar, ik moet zeggen, de rust en de regelmaat lijkt weer wat teruggekeerd. De reinheid nog niet helemaal overigens, maar goed, je kunt niet alles hebben uiteraard. Dus langzaamaan zijn de avonden ook weer bruikbaar voor ontspanning, tot grote vreugde van manlief. En hoewel de laatste weken enkele zaken even op een lager pitje zijn gezet, is nu het moment gekomen om eens goed te kijken waar ik ruimte kan creëren in mijn agenda, in combinatie met mijn nieuwe baan. Immers, in het thuiswerktijdperk was een blog schrijven ideaal te combineren tussen de werkzaamheden door. Maar nu helaas niet meer, en ik wilde er toch geen gewoonte van maken om dit midden in de nacht nog te gaan zitten doen. (Alhoewel, je gaat je eigen koffiezetapparaat zo wel meer gaat waarderen, moet ik zeggen.)

En ergens vind ik het ook nog veel te leuk om ermee te stoppen, dus dat is me nog een brug te ver. Ik ga er wel een beetje de rem op trekken, en zal jullie dus niet meer tweewekelijks vervelen met een blog. Natuurlijk blijf ik wel gewoon schrijven, maar om iets meer ruimte te creëren met het krijgen van inspiratie en de nodige schrijftijd, zal ik vanaf nu elke vier weken een blog aanleveren. Zo blijft er natuurlijk ook de tijd over om met manlief voor inspiratie te zorgen.. En voor alle trouwe lezers, toch even via deze weg een welgemeend bedankje dat jullie de tijd nemen om mijn hersenspinsels te lezen!

Liefs,
Little Miss Nosey






 
      29-04-2022 09:37     Reacties ( 0 )
Reacties (0)

Geen reacties gevonden.

Hulp nodig?

Hulp nodig?

Neem contact met ons op